Wieczór pod namiotem

Oto zapada zmrok… Ostatnie promienie słońca muskają trawę przed namiotem, po czym przekazują ster nad dniem nocy. Umość się wygodnie w śpiworze, zasuń zamek aż pod samą szyję i przypomnij sobie w myślach wszystko, co się dziś zdarzyło. A był to przecież naprawdę cudowny dzień!

Przypomnij sobie, jak wysiedliście z rodzicami z pociągu i wsiedliście na rowery. Wiatr rozwiewał ci włosy i głaskał cię po policzkach. Jechaliście różnymi dróżkami, ścieżkami rowerowymi i leśnymi szlakami, aż w końcu zatrzymaliście się tutaj obok stawu, a tata wyciągnął namiot. Najpierw wydawał ci się całkiem mały i nie mogłeś uwierzyć, że wszyscy zmieścicie się do środka. Ale teraz jest wielkości prawdziwego zamku!

A cóż to? Z oddali dobiega kwakanie kaczek. To pewnie pływające po stawie kaczki życzą wszystkim dobrej nocy.

– Re-re, kum-kum! – grzecznie odpowiedziały żaby. Gdy tylko ludzie weszli do swoich śpiworów, żaby zebrały się na odwagę i zaczęły nocne posiedzenie.

– Cyk, cyk, cyk! – Swój koncert urządziły także świerszcze. Pewnie przywołują samiczki. Przypomnij sobie, jak śmialiście się z kolegami, gdy pani nauczycielka zdradziła wam, że świerszcze słuchają kolanami, bowiem ich uszy znajdują się na przednich nóżkach.

Ale teraz jesteś już tak bardzo zmęczony, że możesz się tylko lekko uśmiechnąć. Słyszysz, jak tata wlewa jeszcze trochę wody do ogniska, żeby je zgasić i wyobrażasz sobie, jak z tlących się węgielków wystrzeliwują w stronę ciemnoniebieskiego nieba ostatnie iskierki. Po wodę nie było daleko, rozbiliście przecież obóz prawie przy samym brzegu stawu. Tutaj wyraźnie słychać leniwy szum wody. Jutro od razu z samego rana znów pójdziecie się wykąpać! Zobacz oczami wyobraźni taflę wody, w której błyszczą dziesiątki odbijających się promieni porannego słońca…

W pobliżu namiotu dają się słyszeć delikatne, prawie niesłyszalne dźwięki nocnego życia. Lekki wiaterek muska ściany namiotu, małe owady grają…